Van Pamplona naar Estella

Vandaag onze eerste fietsdag. met meteen ook wat klimwerk er in. Niet overdreven, maar voor ons laaglanders zijn het kleine bergen.
Gisteren hadden we al moeite met de oriëntatie in Pamplona en vandaag begint niet veel beter. De GPS track is eigenlijk gemaakt voor mensen die door Pamplona heen trekken, maar wij zitten natuurlijk al midden in de stad. Ik moet dus kiezen, gaan we links of gaan we rechts de track volgen. Je raad het natuurlijk al.....verkeerde kant gekozen. En uiteraard was dat bergaf, dus we kunnen meteen omdraaien en ons eerste hellinkje pakken.
De rest van de stad is daarna simpel. Volg de track op de GPS en kijk ook even naar de aanduidingen die de stad in het fietspad heeft aangebracht.
Bij de universiteit staat een groot bord dat ons uitnodigt om hier een speciale stempel te halen. Dat aanbod slaan we natuurlijk niet af, dus op naar het hoofdgebouw.



Na de universiteit verlaten we de stad. Eerst op een fietspad langs een aardig drukke weg, later wordt het rustig en peddelen we over kleine binnenwegen. Het is bewolkt, een graad of 16 met een redelijke wind. Mooi fietsweer dus.


We komen langs een grote bodega met enorme wijnvelden er om heen. Otazu heet de bodega en links en rechts van de weg liggen grote gebouwen met daaronder enorme deuren die waarschijnlijk toegang geven tot de wijnkelders.



Rond half elf is het tijd voor koffie. We rijden een alleraardigst plaatsje binnen, Echauri. Mooi pleintje met een café en aan de overkant een simpele kerk.

Na de koffie gaat de fietstocht verder richting Puente la Reina. Voordat we daar zijn wachten een paar stevige klimmetjes, maar we hebben er zin in.

Bij een voorrangsweg staan we stil. Kijken of er ander verkeer aankomt en zetten ons daarna in beweging. Meteen daarna remt Frouwkje heel hard en bots ik tegen haar aan. Een grote herdershond is ineens vanuit het niets de weg opgerend richting Frouwkje waardoor ze schrikt.

De eigenaar is er meteen bij waardoor erger voorkomen wordt, maar als ik naar de fiets van Frouwkje kijk weet ik al dat het mis is. De achter derailleur hangt aan zijn kabel te bungelen.

Ik ben met mijn voorwiel precies tegen haar derailleur opgebotst.

Na inspectie blijkt de achterpad, waar de derailleur aan bevestigd is, afgebroken te zijn.

Hoe nu verder. De eigenaar van de hond spreekt enkel Basks en Spaans en ook de rest van het opgetrommelde dorpsvolk kent geen Engels. Uiteraard ontbreekt elke vorm van rijwielhandel.

Om een lang verhaal kort te maken, we bellen uiteindelijk het noodnummer van Pelgrimroutes. Deze communiceren met de Spanjaard en er wordt een taxi besteld die ons met fietsen naar Estella zal brengen. Hier is ons hotel voor de komende nacht maar ook, erg belangrijk, een fietsenzaak.

Helaas voor ons komt er geen busje maar een grote stationwagen. Dat wordt dus 2 ritjes naar Estella, want alles tegelijk past niet.

Rond half drie ben ik als laatste eindelijk ook gearriveerd. Helaas is het echter siësta, dus wachten tot half vijf.

De fietsenmaker gaat vlot aan de slag, maar kijkt al snel zorgelijk. Het blijkt dat zo'n achterpad merk specifiek is (en vaak ook nog per model verschillend). Zo maar een achterpad past niet, nee wij hebben echt één van Cannondale nodig. Hij is geen dealer, maar die zit wel in Pamplona.

Ook hier weer een taalbarrière waar we het noodnummer maar weer voor bellen.

De fietsenmaker belt voor ons zijn collega in Pamplona en wordt na een paar minuten terug gebeld. Hij heeft het onderdeel! We regelen dus een taxi en om half zes ga ik richting Cannondale dealer voor het onderdeel. Ik koop er gelijk maar 2, dan kan die als reserve altijd meefietsen.

Uiteindelijk ben ik rond 19 uur weer terug in Estella. De fietsenmaker beloofd dat ik morgen om 9 uur de fiets weer kan ophalen.

Poeh! Dat was me het dagje wel. Nu maar hopen dat het inderdaad het juiste onderdeel is. In dat geval fietsen we morgen naar Logroño.