Van Sahagún naar León

Vandaag verlaten we de Tierra de Campos. Niet dat het meteen weer flink heuvelachtig wordt, maar na vandaag komen er wel weer hellinkjes op onze route.
De samenvatting van vandaag kan ik wel meteen geven...saai. De omgeving is saai (landbouwgrond links, landbouwgrond rechts), de dorpjes zijn klein en de geschiedenis is allang vergane glorie waarvan enkel nog een paar restanten zichtbaar zijn.
Voor ons fietsers is deze vlakte met zijn uitgestrekte leegte een makkie. Twee dagen even lekker doortrappen en je hebt hem gehad. Voor de wandelaars is het andere koek. Die zijn meerdere dagen, tot wel een kleine week, bezig om de leegte achter zich te laten.
Na het verlaten van Sahagún komen we een kleine kapel tegen. Ermita de la Virgin de Perales lijkt verlaten, maar later lees ik dat de kapel nog wel degelijk gebruikt wordt. Elk jaar op 8 september komen bedevaartgangers naar deze kapel.



Na een klein uur fietsen is het tijd voor koffie en die drinken we in een gezellig druk café in El Burgo Ranero. Terwijl ik geniet van de koffie valt mij een opgeknapt huis aan de overkant van de straat op. De bewoner geeft duidelijk aan dat zijn huis aan de Camino ligt. Wat ook opvalt (en slecht zichtbaar is op de foto) is de manier van afwerken van de muren.
Men noemt dit adobebouw. De muren zijn afgewerkt met een mengsel van riet en leem. Ziet er heel mooi uit, maar is verschrikkelijk onderhoudsgevoelig. Elk jaar spoelt de regen zoveel van de afwerking weg, dat de muur bijgewerkt moet worden.



Na de koffie volgt een hele lange rechte weg. De wandelaars lopen weer naast de weg op een gravel pad, wij op het asfalt. Zo ver als het oogt reikt wandelen mensen. Alleen (heel veel), of een paar samen.
Het is ondertussen ook gaan spetteren, maar echte regen zien we vandaag niet.



Bij Mansilla de las Mulas verlaten we de wandelaars. Zij wandelen langs een drukke weg richting León, wij slaan af en gaan via rustige wegen (en een wat langere route) naar dezelfde stad.
In Gruilleros valt ons het bord van de bakker op. Frouwkje gaat even brood kopen en ik maak een foto van de hoofdstraat zoals wij hem aantreffen. Leeg en verlaten.



Bakkers zijn trouwens een apart fenomeen hier in de dorpen. De bakker heeft namelijk geen winkel maar enkel een bord boven de huisdeur (als je geluk hebt). Is het bord er niet, dan vind je als buitenstaander never nooit niet de bakker!
Na een broodje leggen we de laatste kilometers af richting León. Over een fietspad langs de rivier bereiken we het centrum van de stad. Nog even over een drukke straat met prachtige fonteinen en dan staan we op het plein voor de kathedraal.



Ons hotel ligt vlak achter de kathedraal, dus we wandelen in een paar minuten naar het centrum van de stad. Morgen blijven we hier en gaan we León eens even goed bekijken.


Als laatste nog even ons diner. Normaal kiezen we iets uit het Menu del dia (dagmenu) of het menu Peregrino (pelgrimsmenu). Lastig is echter dat het menu meestal enkel in het Spaans aanwezig is. Een vertaalboekje helpt, maar niet altijd.
We worden dan ook nog wel eens verrast zodra het eten op tafel verschijnt.


Frouwkje ging vanavond voor een voorgerecht variatie (dat maakten wij er tenminste van). Vervolgens verscheen een flink groot bord voor haar neus met een stapel vleessoorten. En het was enkel het voorgerecht! Wel lekker trouwens.